Er zijn bijzondere mensen!

Soms leer je op onverwachte momenten iets van iemand waarvan je het niet verwacht. Dit zijn momenten om dankbaar voor te zijn. Ze komen niet elke dag voor. Ze maken indruk. Je moet ze wel opmerken en willen zien. Je vergeet ze niet meer..... 

Hierdoor sta je weer een met beide benen op de grond. De realiteit en betrekkelijkheid van het leven belandt zo weer op het juiste niveau.

Al enige tijd ging ik wekelijks naar het ziekenhuis en nu naar het revalidatiecentrum voor ouderen in Vlaardingen. Want mijn vriendin van 92 ligt hier..... Het was echt kantje boord in het ziekenhuis. Maar gelukkig knapt ze nu op, want ik dacht dat ik haar moest gaan missen. 

Ze heeft sinds een paar dagen zelfs een "vriend", zoals ze hem noemt. Een broeder die haar verzorgt met veel liefde en humor. Ik was natuurlijk reuze nieuwsgierig. Het bleek een jongen van rond de dertig, schat ik. Een vrolijke jongen, eigenlijk een type dat je daar niet verwacht. Op mijn vraag of hij dit altijd al wilde worden, antwoordde hij, dat hij commercieel manager bij Vodaphone was geweest. Pardon? Een snel beroep als je het mij vraagt, ongeveer het tegenovergestelde van de verzorging van oudere mensen. Omdat dit een vrij onzeker branche is met alleen maar losse contracten en dit hèt niet was voor hem, besloot hij zich om te scholen. En in de verzorging is in verband met de vergrijzing altijd werk in de toekomst! Gewoon meer zekerheid en leuk om zo met mensen om te gaan.

Ook vertelde hij dat hij graag iets terug wilde doen voor de maatschappij. "Als je die veteranen zag tijdens de dodenherdenking, dan ben ik blij dat ik zó iets voor die mensen terug kan doen. Want zij hebben er voor gezorgd dat wij het nu zo goed hebben!", vertelde hij. Wat een bijzonder mens, respect!

Want mensen verzorgen is niet alleen een kopje koffie brengen.... "Vroeger verkocht ik 'broodjes poep', en nu krijg ik ze gratis, wat wil je nog meer? Alles went!", lacht hij. Echter je zult zelden meer voldoening krijgen dan wanneer je mensen verzorgd. Een bijdrage kunnen leveren in deze kwetsbare en laatste levensfase van mensen. 

Ik ben dankbaar dat ook ik mag ervaren hoe het is om oud te zijn, zij het langs de zijlijn, maar je leert heel veel van mensen met een leven vol ervaringen achter de rug. Het relativeert zo lekker. Mensen die heel bewust de oorlog hebben meegemaakt, hebben ondanks alle ellende, ook heel veel wijsheid verworven. De vanzelfsprekendheid om eten te hebben, is er niet. Hierdoor is de dankbaarheid en tevredenheid groter. 

Hoe erg is het als je Whatsapp het niet doet? Of als je een oudere versie smartphone hebt. Voor de meeste jongeren van tegenwoordig vergaat de wereld zowat...... Ik hoop dat zij ook mogen ervaren dat het leven ook anders kan zijn en door verhalen van ouderen beseffen dat er andere tijden zijn geweest en mogelijk kunnen komen. Voor ons de plicht een stukje bewustwording te creeëren bij jonge mensen, want er kunnen "bijzonderen" uit groeien!