Alweer een tijdje geleden zaten we in de auto en Teuni (10) zei: "Mam, over 11 maanden ben ik weer jarig, ik heb er nu al zin in!" Wat er dan zo leuk aan is? ..... de cadeautjes, de mensen die komen, de nieuwe kleren die ze krijgt.....
Toen besefte ik dat het toch eigenlijk jammer is dat deze vreugde, spanning en voorpret verdampt naarmate je ouder wordt. Tenminste dat is bij mij het geval. Is het een feit dat dit proces altijd zo gaat bij iedereen of zou ik dit als ouder wordende 'homo sapiens' zelf zo creëren?
Zelf herinner ik me ook dat ik het vroeger geweldig vond om jarig te zijn. De spanning in de dagen ervoor die zich opbouwde naar het hoogtepunt, m'n verjaardag. Ik wilde vroeg naar bed, zodat het eerder mòrgen was. En als het dan 'die dag' was en ik liep op de trap naar beneden, voelde ik de spanning stijgen. M'n hart voelde ik bonken. En wat was ik blij als ik de slingers zag hangen in de woonkamer.......het was 'morgen' geworden..... Eindelijk. Vandaag ben ik jarig!
Jarig zijn op een schooldag was extra spannend, want dan mocht ik trakteren. Ik hoopte dat m'n klasgenoten mijn traktatie leuk vonden, want dat wil je als kind natuurlijk. En dan mocht ik twee kinderen uitkiezen om langs de klassen te gaan om de juffen en meesters te trakteren. Met een zelfuitgekozen kaart mocht ik langs de klassen en allemaal schreven ze wat op mijn kaart. Volgens mij is dat nog steeds zo, alleen zijn de kaarten hipper en groter, maar het effect is hetzelfde. Achteraf denk ik, als je een school hebt met een paar honderd leerlingen, groei te toch ook dicht als meester of juf. Maar veel zal ook de prullenbak in gaan of uitgedeeld worden aan de eigen leerlingen, verwacht ik.
En dan kwam ik thuis en daar was de visite....... De cadeautjes stonden klaar om uitgepakt te worden. Wat een feest! We hadden extra lekkere snoepjes op een verjaardagsdag en weer mocht ik uitdelen aan neefjes, nichtjes en buurkinderen. Zelfs m'n vader kwam onder werktijd in de woonkamer zitten, dat was iets speciaals. Aan het einde van de dag, keek ik vol verwondering naar al m'n cadeaus, wat was ik blij! Dat het maar weer snel volgend jaar zou zijn, want zo'n mooie dag, daar kijk je toch heel het jaar naar uit.
Maar dat wordt onopgemerkt anders. Het kan nu niet lang genoeg duren, voordat ik weer jarig ben. Want jarig zijn, betekent weer een jaar ouder. En vroeger was het geweldig om te stijgen in leeftijd, maar nu ik ouder ben, mag mijn leeftijd wel een paar jaar hetzelfde blijven. Het lijkt ook steeds sneller te gaan, het leven, als je ouder wordt. Soms weet ik niet eens m'n leeftijd meer en moet ik terugrekenen om het juiste getal te achterhalen, zo snel gaat het.
Dat het jaar maar lang moge duren.... Hiep, hiep, hoera!
