In mijn tijd belde je de tijd!

Ik vond mijn jeugd gewoon, maar besefte onlangs dat de jeugd, mijn verleden echt bizar vindt. Op het pinapparaat bij de Xenos, stond onlangs de verkeerde tijd aangegeven. Nu kun je checken wat de goede tijd is door op je telefoon te kijken. of computer, of teletekst, etc. Het meisje bij de kassa kon niet geloven dat ik en haar collega van ongeveer dezelfde leeftijd, in onze jeugd 'de tijd belden'. Dit was volgens haar hilarisch en kon niet waar zijn. Wij waren ons echter van geen hilariteit bewust. 

Vroeger in mijn jeugd waren de meeste klokken mechanisch en met de hand instelbaar. Omdat elk mechaniekje iets anders werkte, liepen de klokken weleens te langzaam of te snel, waardoor je ze allemaal weer even goed wilde zetten. Dus je belde 002 met de telefoon die aan een snoer zat (!) en daar vertelde ze 'bij de volgende toon is het 3 uur, 45 minuten en 13 seconden. En dan moest je snel naar je klok toe lopen om deze op de goede tijd te zetten en de tijd dat je ermee bezig was, optellen bij de tijd die de mevrouw had doorgegeven. Zo kon je ook het weerbericht bellen, dat was 003!

Ik vraag me ook weleens af hoe ik later mijn kleinkinderen ga vertellen over mijn tijd. Als oma vroeger bijvoorbeeld boodschappen ging doen, ging ze naar de winkel, deed ze alle boodschappen in het winkelwagentje van de supermarkt waar ze dan een muntje voor moest hebben. Met een papieren boodschappenlijstje ging ze de winkel door. Met een volle kar reed ze naar de kassa. Dan haalde ze de boodschappen eruit om op de band te leggen. Na het afrekenen legde ze deze weer in het karretje. Dan haalde ze ze weer uit het karretje om ze in de auto te laden. Thuis haalde ze ze weer uit de auto om in de kastjes te zetten.

Oma had het druk met boodschappen doen, want ze had alles 5-6 keer in haar handen. Net als oma d'r oma het druk had met de was doen, toen er nog geen wasmachines bestonden. Ze zullen me later ongelovig aankijken dat ik dit zo deed, maar ik wist niet beter. Nu heb ik gelukkig zo'n karretje, wat veel tijd bespaart. Zeker bij supermarkten met zelfscanners. Geweldig! Ik pak de boodschappen, betaal, zet het karretje in de auto en rijdt het karretje de keuken in naar de kasten! Dus maar 2 x in haar handen. Oma deed erg d'r best om tijd te besparen, maar de wereld was gewoon nog niet zover....... Maar oma had altijd tijd tekort, geen enkele ontwikkeling loste dit op! Volgens opa was oma gewoon een tobberd.

Kennis maken met de wereld van de bloemetjes, bijtjes en tomaten.....

Ik ben geboren in de sla, groeide op in de bloemen, maar tussendoor 'peuterde' ik in de tomaten.  Als ik de foto's van vroeger zie, kan ik het me niet meer herinneren als ik eerlijk ben. Ik vond het wel leuk, die peutertijd, aan de foto's te zien.....
In mijn scholierentijd heb ik veel soorten werk gedaan in de tuinbouw, bonen, snijbonen, komkommers, oogmeloenen, paprika's (zelfs nog volle grond, kun je nagaan!), en nog een aantal bloemsoorten. Het doel was natuurlijk net als de scholier van nu, geld verdienen, dat is nog steeds niet veranderd. Maar ik vond het òòk best leuk hoor. Het is wel goed, werken voor tieners. Je gaat een verplichting aan, je moet op tijd uit je bed komen, je moet je aanpassen, de waarde van geld leren, allemaal leerzame elementen die een mooie voorbereiding zijn op je toekomstige werkzame leven.

Ik heb veel gedaan, behalve in de tomaten gewerkt. Nu ik de communicatie van tomatenkwekerij CombiVliet mag verzorgen, kan dit dus eigenlijk niet, vind ik. Natuurlijk hebben ze zoveel mogelijk verteld, weet ik 'alles' van jonge plantjes (ervaring plantenkwekerij Noordam) en ken ik de werking van teeltsystemen (ervaring FormFlex), maar wat er echt in zo'n kas gebeurt, hoe zo'n plant groeit, is toch heel andere koek!
 
Op oudjaarsdag heb ik me dus aangemeld als scholier bij CombiVliet. Om 7.00 uur moest ik paraat zijn. Deze keer dus niet met de auto, maar op het 'fietsie'.... In het donker vertrok deze 'middelbare' scholier richting de tuin. Wat een rust in het donker fietsen en niemand tegenkomen, alleen een vogeltje z'n ochtendlied horen fluiten. Dat alleen was al een mooie ervaring, die ik me niet meer kon herinneren.
 
De echte real-life scholieren zaten al in de kantine, wachtend op de bedrijfsleider op verdere instructies. De één moest nog wakker worden, de rest had gelukkig z'n mobiel ter vermaak. Want, hallooooo, we zitten niet meer in mijn scholierentijd van 25  jaar geleden. Maar het lukte me toch een gezellig praatje aan te knopen. Ze zullen natuurlijk gedacht hebben, laat mij effe sociaal bezig zijn met m'n apparaat, wat moet dat 'fossiel' hier? Maar zo voelen wij 40-ers ons helemaal niet, wij denken gewoon dat we nog jong zijn, toch?

Toen begon de arbeid! Ik begon met bladsnijden. Om hier foto's of een filmpje van te maken, is een stuk makkelijker dan het zelf doen. Net als in een doe-het-zelf-programma lijkt altijd alles te passen en is het een fluitje van een cent. Maar als je het zelf moet doen, is het toch anders. Je kunt namelijk wel een blad eraf snijden, maar als er een tros tussen gegroeid is, blijkt dit toch even ontklitten geblazen. Dan vraag je je af, hoe die schooljongen op dat filmpje van een paar weken geleden zo snel kon zijn...... Waarom bladsnijden? Een plant maakt 2-3 bladeren per week aan, om de trossen goed te laten groeien moeten ze genoeg licht hebben, vandaar dat het blad bij de kleurende trossen eraf gesneden wordt. Zo worden de tomaten lekker zoet en rijpen ze zoals de natuur het bedoeld heeft. 

Terwijl ik nog steeds geconcentreerd in m'n padje bezig was, zag ik de scholieren aan alle kanten voorbij vliegen. Met weemoed dacht ik terug........ vroeger was ìk meestal de snelste!
 
Daarna was het oogsten van de trostomaten aan de beurt. Als leek heb je natuurlijk niet door dat het gehele bedrijfsproces een doordachte ketting is van schakels en over alle schakel is echt goed nagedacht. Bedrijfsleider Peter vertelde hoe alles in z'n werk gaat, maar natuurlijk moest ik ook dingen ondervinden, voordat ik ze begreep. Zo'n oogstkar is bijvoorbeeld een gevaarte op zich. Volgens mij is een Eend besturen makkelijker dan die kar een nieuw pad inrijden..... Met veel tobben lukte het! Dan ben je toch weer als een kind zo blij! Deze tomaten werden niet geplukt, maar als tros geknipt. De truc bij alle werkzaamheden bleek vooruit kijken, zodat je snelheid kan maken en overzicht behoudt, maar voordat dit een onbewuste handeling wordt, moet je eerst handig worden. Tja....
 
Ook heb ik de werkzaamheden; trossen snoeien, laten zakken van de planten, indraaien en dieven (zijscheuten) uitbreken, gedaan. Ik denk dat ik nu aardig het gevoel heb gekregen hoe dingen werken en waarom iets gedaan wordt. Ik weet natuurlijk nog niet de helft, maar genoeg om iets te kunnen vertellen. Het was ontzettend leerzaam dit te doen. Wat me opviel? Dat het ondanks de donkere dagen en de kou buiten, binnen zo heerlijk 'natuurlijk' is. Warm licht, krekeltjes die je hoort tussen het gewas, bijen die hun ding doen. Een hele prettige groeiomgeving.

Het is schoon en zeker geen zwaar werk. Dit was vroeger zonder alle huidige hulpmiddelen toch anders. Dit imago heeft de tuinbouw bij velen nog, wat jammer en onterecht is. Misschien moeten we mensen ook eens echt kennis laten maken met de kas, zoiets als kamperen bij de boer, mee mogen werken en als kind een 'farmersdiploma' behalen, het 'boerenleven' echt voelen. En dan in de kas, tussen de krekeltjes, altijd lekker warm en een zonnetje! Lijkt ideaal.......