zondag 10 augustus 2014

Ik ging op vakantie.......

Ik denk dat ik een jaar of 9-10 was, toen we voor het eerst op vakantie gingen. Mijn vader had/heeft een tuinbouwbedrijf dus op vakantie gaan, behoorde niet tot de jaarlijkse bezigheden. Maar op een gegeven moment, gingen we toch! Met de hele familie erheen en na twee dagen ging m'n vader weer naar huis. Dat moment weet ik nog heel goed, hij ging lekker naar huis en wij moesten blijven. Dat is het gevoel wat me altijd is bijgebleven......
We zaten in een "huisjeskamp" wat Meerdal heette, volgens mij bestaan het nog steeds. Ik keek m'n ogen uit, allemaal dezelfde huisjes, met mensen die heel de dag allemaal hetzelfde deden. Omdat wij op het bedrijf woonden, achterop een doodlopend laantje, was dit heel fascinerend en ongewoon voor mij als kind.

Van zo'n week onthou je natuurlijk niet alles. Ik weet nog wel dat ik elke avond naar huis wilde bellen naar m'n vader. Want ik wilde weten hoe het met m'n muizen was (ik had aquaria vol tamme muizen waar ik helemaal gek op was) en wilde dat hij mij weer kwam halen. We hadden heel de week regen, volgens mij, want m'n moeder noemt het nog steeds "Tranendal" als we het er weleens over hebben.......
Toen we na een week naar huis gingen, ging het helemaal niet zo goed met m'n muizen als m'n vader had gezegd. De kat van de buren was langs geweest en de lijkjes en ledematen lagen overal verspreid door het hok. Mijn besluit stond vast, ik ga nooit meer naar zo'n kamp!

In mijn latere jeugd, ben ik nog weleens op bezoek geweest bij groepen 'vrienden en bekenden' in zo'n park, mijn jeugdherinnering kwam dan altijd weer boven; hier ga ik niet heen..... Wat werden die huisjes bevuild en verontreinigd door zo'n groep jongeren. En als je hoorde wat er gebeurde, dan wil je voor niks niet in zo'n "kwak-en-kak"-huisje verblijven, zoals we dat noemden. Niet dat ik zelf zo'n schoon huis heb, maar dat is eigen "vuil" ;-)

Even een sprong in de tijd naar 2013.....
Vorig jaar mocht Barri, onze oudste dochter, mee met een vriendinnetje naar zo'n "huisjeskamp". Ik dacht natuurlijk "kind, wat moet je daar?". Maar ze wist heel zeker dat ze mee wilde. Er was nog een optie dat ze halverwege de week terug kon, wat mij gerust stelde, want dat kon in "Tranendal" niet, hoe vaak ik ook belde in die telefooncel op dat parkeerterrein naar m'n vader, hij kwam niet.

We hebben haar weggebracht, zijn daar een paar uur gebleven en hebben het park bekeken. De kinderen vonden het geweldig. Ik begreep dit niet! Maar langzamerhand, kon ik me een beetje verplaatsen in de kinderen en m'n jeugdtrauma wat naar de achtergrond schuiven. Het is gewoon spannend voor die kinderen, een andere omgeving, alles verkennen, met z'n allen in zo'n huisje. Zelfs Teuni, onze jongste dochter, wilde blijven.....

Ik heb hiervan geleerd dat alles wat ìk leuk en niet leuk vind, dus niet voor anderen geldt, zelfs niet voor m'n eigen kinderen. Dat zijn mensen met een eigen mening en een eigen wil. Die maak je niks wijs. Knappe leerles als je de veertig gepasseerd bent hè?

Vandaar dat ik op het idee kwam om eens van die gebaande paden af te komen, uit mijn eigen comfortzone, ik heb een weekendje Vennenbos geboekt. Eigenlijk zocht ik iets voor 1-2 nachtjes om niet te ver bij die comfortzone uit de buurt te zijn. Maar 3 is het minimale.... Maar goed eerder naar huis kan altijd (nu wel!).
Dagen van te voren bekruipt mij dan toch het gevoel, waar ben ik aan begonnen? De bus van m'n ouders geleend om alles mee te nemen van huis om "thuis" ook in het Vennenbos te hebben. Wat juist niet de bedoeling is, geloof ik. Een vakantie is om los te komen van huis. Maar als onervaren vakantieganger, kun je dat niet, geloof je dat niet en wil je dat niet....Er was volgens mij niks, wat ik niet bij me had.
Kleden mee voor over die "kwak"-banken, eigen beddengoed, dekbed+kussen mee (met thuisluchtje), eigen theebeker mee, etc.

Daar aangekomen, bekruipt je het "Jan Modaal"-gevoel, niets mis met die man, maar je voelt je zo'n massadier. Ik krijg daar doorgaans een beetje uitslag van. Nadat ik de sleutel had opgehaald bij de receptie, kreeg je van die "verkleedfiguren van Landal" een "warm" welkom met een zonnebloem van een meter lang. Sorry, maar een warm welkom, in de stromende regen, met zo'n ding van een meter voor een huisje waar je zo'n bloem niet eens kwijt kan; ik ben doorgelopen zonder bloem, rennend door de plassen en hoosbuien naar de volle bus. 
Op zoek naar het huisje; ze zagen er allemaal even troosteloos uit, het leken wel barakken. Maar goed, wie A heeft gezegd, moet ook B zeggen. We hadden nummer 008. Als je binnenstapt in zo'n "gezellige, vakantiebungalow voor de komende dagen waar je heerlijk kunt genieten en ontspannen", moet je toch even een knop omzetten. Shit, wat een hok!
Als ik Leo op dat "kwakbankje" zag zitten, kreeg ik gewoon een schuldgevoel, wat keek hij zielig, net zo'n hondje uit het asiel. Waar begint een mens allemaal aan. Leo heeft de eerste dag elk uur gevraagd wat hij hier moest doen, maar het is de bedoeling volgens de folder dat je hier niets doet en ontspant. Dat heet vakantie! Volgens hem was het hier tobben....

Je ziet dat kinderen hierin een stuk flexibeler zijn. Die kijken even, "hé mam, dat is wel kleiner dan thuis, wanneer mogen we naar het zwembad?" Overal zelf heen kunnen fietsen, dat kneuterige, dat vinden ze gewoon leuk! Een vader en moeder die dingen met ze doen waar ze thuis geen zin in of tijd voor, hebben; gewoon ergens anders zijn, het avontuur. Water koken in een fluitketel met lucifers, had ik zelf nog nooit gedaan en de kinderen vonden het ook een hoogtepunt. Mamma die met haar niet-waterproof bikini gillend van alle glijbanen af moest en er keer op keer uit kwam met het bovenstukje op haar heupen, hillarisch voor de kinderen. Maar goed je kent daar toch niemand, ze zien jou ook als zo'n Modaal-tobbert uit zo'n barak.

De eerste dag was voor ons volwassenen ècht "zoeken naar die knop", maar de tweede dag was het in ieder geval droog en ik moet zeggen, het wènt. De derde dag, was het eigenlijk wel relaxed, je hebt je ingesteld op de omgeving, de accommodatie en hoe je een vakantie behoort door te komen hier. Wat ik zelf erg leuk vond, waren de eekhoorns die hier leven. Jammer dat we die niet in het Westland hebben. Het zijn leuke en mooie diertjes, een feest om naar te kijken.

Als je ziet dat die kinderen het naar hun zin hebben, ga je de wereld toch iets minder vanuit jezelf bekijken. Dat wil niet zeggen dat we het derde nachtje zijn gebleven, die hebben we weer in Maasdijk doorgebracht! Niet uitgezwaaid worden door 'Bollo', maar zonder ging ook goed.

Teuni: "Mam, ik vond het wel leuk in zo'n kippenhok op vakantie, wanneer gaan we weer? Gaan we dan weer naar een ander land?"