Ben jij oprecht of schijn-heilig?

Ik ben Gereformeerd groot gebracht. Elke week gingen we trouw met het gezin naar de kerk op zondagochtend. Waarom? Niet omdat het "leuk" was, maar omdat het zo hoorde!
Teksten die ik eigenlijk nooit echt begreep, een preek, "brommen" uit een liedboek, maar goed, ik was het gewend daar te zitten en als kind dacht je er verder niet overna. Goede mensen gingen naar de kerk!

Op de één of andere manier leek het ook logisch dat als je naar de kerk ging, je je meer niet-goede dingen kon veroorloven, omdat je vergeving vroeg in de kerk voor alle zonden waartoe je als mens verleid werd. Tenminste die conclusie trok ik als kind. Ik dacht er niet bij na dat mensen die niet naar de kerk gingen, wellicht wel "beter" (volgens de geboden) leefden dan mensen die wel naar de kerk gingen. Ik ging me steeds meer dingen afvragen.... Want ik had een opa en oma die wel naar de kerk gingen en het andere stel ging niet. Als ik dan aan m'n moeder vroeg waarom haar ouders nooit gingen, zei ze "Deze opa en oma vinden dat ze niet perse naar de kerk hoeven om goede mensen te zijn, maar ze geloven wel." Fascinerend vond ik dat, want je MOET toch en zij durfden gewoon nièt te gaan... Zij vonden dat je elke dag je best moest doen om goed te leven en niet alleen op zondag een uurtje......

Naarmate ik ouder werd, kreeg ik steeds meer twijfels over de manier waarop het geloof geïnterpreteerd werd door veel mensen. Mijn vriendin was de dochter van onze dominee. Iedereen in de gemeente liep met deze dominee weg, want hij was echt heel goed. Alleen deed hij thuis dingen die niet konden. Dat begreep ik zelfs. Nadat hij mij als jong meisje wilde zoenen tijdens een logeerpartijtje en ik hem in de plantenbak duwde, mocht ik niet meer thuis komen. Daarna zijn er nog vele dingen gebeurd die nu een gevangenisstraf opleveren. Op de één of andere manier kwam hij ermee weg.

Ik heb me daardoor vaak afgevraagd of het geloof als dekmantel werd gebruikt om dingen te doen die eigenlijk niet kunnen?  Veel zogenaamd gelovigen bidden namelijk om kracht iets niet te doen, maar ondertussen doen ze het wel en bidden daarna weer om vergeving voor hun zonden. Dat klinkt als "schijn-heilig"? Ook had ik vaak het gevoel dat mensen die naar de kerk gingen, mensen die niet gaan, minder vonden. Terwijl in de Bijbel juist alle groepen mensen belangrijk waren! Ik vond het allemaal heel verwarrend het geloof.....

Een aantal jaar geleden ben ik met een oud collega naar een kerk in Canada geweest. Er ging een wereld voor mij open. Blije mensen, kinderen die het een feest vonden naar de kerk te gaan. Na afloop begreep ik waarom...... De Bijbel werd daar vertaald naar het hedendaagse leven op een manier die iets weg had van cabaret. De muziek was hip, leuk. Op grote schermen met teksten kon je meezingen, wat dan ook iedereen deed, vol enthousiasme en overgave. Liedjes met een boodschap in normale bewoordingen. Ik kan me nog steeds de les herinneren die toen die zondagochtend als boodschap werd meegegeven, kun je nagaan! De mensen gingen dan ook voldaan naar huis.

Ik vind de Bijbel een mooi boek vol verhalen met leerlessen die nu nog steeds mensen helpen een waardevol leven te hebben. Echter het is de kunst van de hedendaagse (oprechte) vertegenwoordigers van de kerk, deze boodschap te vertalen in de behoefte die de mensen nu hebben. Dit blijkt heel moeilijk te zijn. De wereld verandert zo snel, dat de kerk de ontwikkeling van de mensheid niet heeft bijgehouden. Veelal blijven ze alles op een manier doen, zoals ze het altijd deden, want het heeft vroeger toch goed gewerkt. Met als gevolg steeds meer lege banken..... Gemiste kans, vind ik.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik me verwonder over de wereld, het geloof en het leven. Er komt steeds meer ellende naar boven die mensen zelf veroorzaakt hebben. Zelfs veel geloofsvertegenwoordigers zijn ontmanteld, waardoor je het idee krijgt dat mensen beter geen eigen verantwoordelijkheid hadden kunnen krijgen bij de schepping, want blijkbaar kunnen velen er niet mee omgaan. Ik denk dat je in je leven voor keuzes komt te staan. Die keuzes maak je zelf en hiervan moet je ook de consequenties dragen. Het geloof kan je helpen de juiste keuzes te maken, maar het is wel heel belangrijk eerlijk, oprecht en realistisch te blijven. Ben je dit niet (en hou je jezelf voor de gek), dan krijg je vanzelf de ellende ervan over je heen, want dat hoort namelijk bij die verantwoordelijkheid.