Sollicitanten in alle soorten en maten

Na jarenlang een mooie verzameling aan sollicitanten te hebben gesproken voor verschillende functies, blijven mensen verrassend!
Vaak verrassen ze je in positieve zin, maar ook weleens vanuit een compleet andere hoek. Zonder dat deze mensen hier erg in hebben trouwens.

De standaardvragen zijn ingestudeerd en worden meestal keurig netjes beantwoord. Daarom stel ik deze natuurlijk niet. Juist de onverwachte vragen, geven vaak geweldige of juist bedroevende antwoorden.
Mensen vertellen over hun passie, maar ook dat ze van aanpakken weten, terwijl meneer A al 5 maanden bezig is met het behangen van een gangetje. Meneer B kan goed in een team werken en is een kei in communicatie. Dat dit lijnrecht staat op de ruzie als bestuurslid van de duivenvereniging, waar hij eigenlijk met niemand samen kon werken, omdat het allemaal lastige mensen zijn, vergat hij.
Bij meneer C kreeg je een 'apart' gevoel als hij moest lachen, de manier van lachen kan veel zeggen over iemand, vooral als hij heel hard lacht om zijn eigen grappen met het geluid van een bepaald diersoort en de rest van de aanwezigen kijkt elkaar vragend aan.

Ik leer veel van mensen! Enige tijd geleden arriveerde bijvoorbeeld meneer D om te solliciteren in een grote bus, de deuren gingen open, de klep kwam eruit en de rolstoel reed naar beneden. Toch raar als je dit niet verwacht. Bespreekruimte op de 1e verdieping kon geannuleerd worden bij deze. Hij gaf aan dat hij dit niet in zijn CV zette, omdat hij anders niet werd uitgenodigd. Zit wat in! Hij bedankte ons na het gesprek voor onze tijd. Hij waardeerde het ontzettend dat hij als 'normaal' mens werd behandeld en niet binnen 2 minuten met heel het circus weer kon vertrekken. Dit was namelijk meestal het geval. Eerlijkheid gebied me te zeggen, dat dit wel door mijn hoofd schoot. Heel blij dat ik niet voor dit scenario had gekozen. Door dit gesprek ben ik wel na gaan denken dat alles wat ik kan, voor mij vanzelfsprekend is, maar voor anderen kan dit dus anders zijn.

Sollicitatiebrieven zijn ook allen verschillend, maar toch in rubrieken in te delen:
- Ik moet deze brief schrijven, maar alstublieft neem me niet aan.
- Ik wil wel werken, maar het moet allemaal niet teveel gevraagd zijn.
- Ik wil een andere baan, misschien is dit wel wat.....
- Het lijkt me geweldig om hier te werken!

Die laatste categorie, daar doe ik het voor. En je haalt ze er binnen een paar zinnen uit, geweldig! Ze lopen niet dikgezaaid, maar ze zijn er nog. Elk bedrijf zoekt deze kandidaten, vreemd dat er relatief zo weinig van lopen. Kunnen mensen uit de eerste rubrieken ervoor zorgen dat ze tot de laatste rubriek gaan behoren? Zodat ze niet het standaard rijtje op hoeven te noemen, waarom ze geen werk hebben of kunnen vinden; niemand wil me, heb al 64 brieven verstuurd, kan er ook niks aan doen....

Ieder mens is uniek en heeft talenten. Wat doe je met die talenten, hoe sta je in het leven, dat zijn keuzes die je maakt en deze hebben grote invloed op de wereld om je heen. Kijk eens echt in de spiegel, handig om te weten hoe en wie je bent als je gaat solliciteren! Vraag eens aan een ander hoe je overkomt. Dit voorkomt zeker teleurstellingen.