zondag 30 november 2014

Hoe 'mijn' bank, een bank werd.....

Ik had een rode, mijn broertje een groene en mijn zusje een paarse! Onze Rabobank spaarvarkentjes..... Kinders uit de jaren 70-80 kennen ze wel! Wat was het een feest zo'n varkentje te hebben. Als het eindelijk weer de jaarlijkse spaarweek was, mocht je 'm gaan legen. Het was heel druk in die week, want veel kinderen van school gingen ook hun varken legen. Als je binnen kwam, zaten de vriendelijke mevrouwen al te glimlachen vanachter hun balie naar je. Je voelde dat ze blij waren dat je er was! Ze openden je varkentje met zo'n  speciaal sleuteltje (wat alleen zij hadden) en  jouw geld werd in een grote telmachine gegooid. Je hoorde het rinkelen en binnen 'no time' vertelde ze je wat je had gespaard. Spannend was dat. Maar daarna kwam het hoogtepunt, je mocht een kadootje uitzoeken uit de kado-kast. Die stond in de hoek, helemaal vol. En je mocht kiezen wat je wilde.... Trots ging je met je kado in de ene hand en je lege varkentje in de andere hand, naar huis, om weer een jaar te sparen. Een mooie herinnering......

Jammer dat ik deze mooie herinnering niet aan mijn kinderen kan geven. 

Een sprong in de tijd; Toen ik met mijn envelop met geld voor mijn dochter een rekening ging openen 11 jaar geleden, kon dat allemaal niet zomaar. Ik moest een afspraak maken met een adviseur? Ik hoefde echter geen advies. Ik wilde alleen een rekening, waarop ik dit geld kon storten. Teleurgesteld ging ik, onverrichte zaken, weer naar huis met haar envelop met centjes. Na een officiële afspraak met de adviseur de week erna, ontvingen we een spaarpot, geen Rabobank varkentje, maar een onstabiele rups. Maar goed, of hij nou rechtop staat of op z'n kant ligt, is niet belangrijk in deze. Er was inmiddels geen spaarweek meer, dus geen traditie om als 'moeders met de kinders' naar de bank te gaan. Je mocht nu als je jarig was. 'Zusje lief' natuurlijk teleurgesteld, want die kreeg niks, omdat ze nog niet jarig was, huilen! De eerste paar jaar vond mijn dochter het toch wèl leuk, ondanks haar onstabiele rups en huilende zusje. Een kadootje uitzoeken blijft leuk. Totdat je kadootjes kreeg, ingedeeld op leeftijd; dochter wilde een Stabilo-pen, maar moèst Playmobiel nemen stond op het leeftijdbordje. Volgens de mevrouw kon dit niet anders, wat je natuurlijk niet hoopt als moeder..... Dit was het nieuwe beleid! Het enige wat we konden doen, volgens de mevrouw, was een klacht indienen..... De Playmobiel mocht deze mevrouw natuurlijk houden, we zijn naar de speelgoedwinkel gegaan om het leed te verzachten en vanaf die dag heb ik de verjaardagskaarten na ontvangst direct in de prullenbak gegooid. Geen teleurstellingen meer voor deze familie! 

Jaren later heb ik me nog weleens aangemeld voor een groep om mee te denken over de verjaardagskaart cq. spaarweek. Want wie commentaar heeft, moet hier energie in steken, toch? De deelnemers die vroeger met het varkentje hadden gespaard, kregen allen lichtjes in hun ogen als ze terugdachten aan de spaarweek, bleek tijdens de bijeenkomst. Dus wat werd er gedaan? Een verjaardagsfeest voor alle kinderen. Als je die dag niet kon, had je pech! Hoe iets kleins, eenvoudigs en moois, uit kan groeien tot ..........

Ik zie nu nog weleens zo'n verjaardagskaart voorbij komen, maar lees 'm niet meer dus weet eigenlijk niet meer wat de verrassing van nu is. Ik laat me ook niet meer verrassen. Bovendien hebben we geen bank meer in Maasdijk. Het varkentje is digitaal gegaan. Het geld dat de kinderen sparen, gebruik ik als huishoudgeld en ditzelfde bedrag stort ik dan op hun rekening. Ik denk dat ze niet eens weten wat 'de Rabobank' is.... Ze krijgen wel maandelijks een afschrift. Terwijl ik al een aantal keer verzocht heb, dit te stoppen. Ik doe er namelijk niks mee, ja in de prullenbak. Ik kijk digitaal. Zonde van het geld en van die 'bomen', terwijl ik wel de kosten moet betalen die steeds hoger worden. Maar dit kan niet, dit is echter niet het beleid, maar het systeem! De postbode wordt hierdoor wel in leven gehouden.

Niet alleen het beleid en het systeem, maar ook de tijd verandert! Banken zijn niet meer de banken van vroeger. Of we nou willen of niet. Verandering is de enige zekere factor, die we hebben. Vroeger had je een relatie met een bank. Nu zijn de meeste relatiebeheerders van vroeger vervangen door een jongere generatie die de relatie niet als leuk en important ervaren. De vriendelijke dames zijn vervangen door computers. Vroegere waarden hebben plaatsgemaakt voor een nieuwe rol van een bank; genoeg winst en zekerheid voor de bank zelf creëren. De echte 'coöperatie' is verdwenen, dit staat alleen nog als 'letters' in de folders en reclames. Voor mijn gevoel is de klant ondergeschikt geworden. Ondernemers worden op kosten gejaagd om plannen en budgetten te maken. Vooral in de tuinbouw heb je te maken met een paar variabele factoren als; het weer en de veiling/handelsprijzen. Deze factoren kun je niet als vast gegeven in je plannen verwerken. Iets wat altijd al zo geweest is.... Moet de bank weten! Maar nu wordt als oplossing een adviseur geadviseerd! Dus nog meer kosten.

In plaats van meedenken, zoeken naar oplossingen, is dit veranderd in "je-moet-je-eigen-boontjes-maar-doppen-als-je-maar-betaalt-anders-ga-je-naar-een-hoger-rentetarief-en-minder krediet-beleid". Ik ben benieuwd wat de rol van een bank over 10 jaar is. Of dat dit systeem op deze manier nog wel bestaat met de huidige weerstand tegen de rol van de bank. Als de bank niet op zoek gaat naar oplossingen, gaan mensen dit zelf, leert de tijd.

Maar goed, ik ben gelukkig in deze tijd geen ondernemer. Heb een betaalbare hypotheek, lig niet aan het infuus van een bank dus heb niet veel met ze te maken. Ik ben slechts een ver verwijderde klant. Maar koester wel m'n mooie herinnering aan m'n spaarvarkentje, dat pakken ze me niet af!



2 opmerkingen:

  1. Goed geschreven
    En helemaal mee eens

    Gr John

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig verwoord, Martine, bedankt. Dit jaren-70 kind voelde de teleurstelling vooral in zichzelf, toen mijn kinderen de 'spaarpot-leeftijd' hadden... Wat was het mooi...vroeger.... Wat gun ik mijn kinderen dat ook. Het instituut bank staat voor hen synoniem aan geld uit de muur.

    Esther Kort

    BeantwoordenVerwijderen