Spanning, vindingrijk, fantasie, leren?

Dit wordt waarschijnlijk het laatste jaar dat wij een goedgelovige in huis hebben. Sommigen vinden het onzin, maar ik vind het geweldig. Wat is het mooi in het verhaal van Sinterklaas te geloven. Iemand die zonder tegenprestatie iets schenkt aan jou. Het klinkt als een sprookje.

Als ik zo'n 35 jaar terugga in de tijd, kan ik me nog goed die positieve spanning herinneren. Wat was het een feest als de boot de bocht om kwam in de haven van Hoek van Holland. Dan begon het feest!

• 's-Avonds m’n schoen zetten, 's-ochtends heel vroeg op om te kijken of er al wat in zat....
• Teleurgesteld als de peen uit mijn schoen in het konijnenhok lag en er alleen een briefje lag dat ik vergeten was 'm te voeren.... Diep onder de indruk was ik dat de Sint alles doorhad.
• Slim zijn door m'n kaplaarzen neer te zetten, omdat daar een groter cadeau in kon, werd natuurlijk afgestraft met een lege holle ruimte.
• Elke dag proberen m'n schoen zetten, hoe meer kans ik had om Piet te treffen, wist ik te bedenken.
• Boos worden op m'n vader die eigen teksten zong, waardoor de Sint zo beledigd zou zijn, dat ie ons huis zeker over zou slaan.
• 's-Avonds proberen wakker te blijven om te horen waar die Piet nou naar binnen kwam.
• Uren zoeken en knippen in die speelgoedboekjes, keuzes maken.

Wat was het spannend allemaal, wat werd je vindingrijk, wat kreeg je een fantasie, wat leerde je veel!

Hoe ouder je werd, hoe meer dingen er niet klopten, maar je dacht er niet aan dat het weleens ene grote show zou kunnen zijn. Het kon toch niet waar zijn dat zoveel mensen aan iets meededen en het niet ècht was? Achteraf zeg ik, het lijkt het echte leven wel, maar dat terzijde.

Toen hoorde ik dat hij niet bestond, er kwamen wel 100 vragen in me op, die allemaal netjes beantwoord werden door m'n moeder. Teleurgesteld, maar ook weer spannend, omdat ik dit grote geheim met alle grote mensen mocht delen. Dat had ook wel wat.....

Nog steeds vind ik het een leuke tijd, die Sinterklaastijd. Wederom sta ik bij de haven te wachten, totdat die boot de bocht om komt. Het blijft toch spannend.

Wat is het leuk zelf in de huid van zo'n Piet te kruipen! Niet alleen voor kinderen, maar ook voor mensen om je heen, mensen in verzorgingshuizen, allen kijken Piet glimlachend aan als hij ook hen niet vergeet. Een aanrader om zo eens uit die comfortzone te stappen, iets voor iemand te doen. Een dankbare rol waar je ook op deze leeftijd veel fantasie van krijgt, nieuwe ervaringen opdoet en veel van leert.....