Een beetje aandacht voor mijn waarheid aub!

Mijn moeder heeft vroeger in een apotheek gewerkt in Schiedam in de jaren voordat ze trouwde. Daarover hoorde ik als kind de verhalen over wat ze daar heeft meegemaakt. Van bijzondere, aardige, onaardige, sterke tot aandacht-vragende mensen. Er waren toendertijd mensen die loze middeltjes kregen voorgeschreven van de dokter (zgn. placebo’s) die vele kwalen genazen. Hoe kan dit? De kwaal zat tussen de oren, de oorzaak was vaak een chronisch tekort aan aandacht of iets om handen willen hebben. Zonder dat deze mensen zich hiervan bewust waren trouwens. Als je kunt vertellen dat je bij de dokter bent geweest en wat je hebt, wat je voelt, wat hij zei en wat je hebt gekregen, heb je wèl wat te vertellen! Ik ben ervan overtuigd dat ze ook écht wat voelden!
Zo blijft pijn een variabel begrip. Pijn is voor iedereen anders. Iedereen heeft een andere pijngrens en niemand weet hoe de pijn van een ander voelt. Wat is waar als iemand zegt dat iets heel erg pijn doet? Is dat even erg als jouw ‘heel erge pijn’? Bij de één is een verkoudheidje al een reden om niet te kunnen werken en de ander kan met een stevige griep nog best werken als hij tussendoor een uurtje gaat liggen zweten. Je weet alleen hoe je eigen pijn voelt…. Niemand vindt zichzelf een aansteller!
Conclusie; veel dingen die je voelt, hoort, ziet, interpreteert en ervaart, zijn mogelijk anders dan dat je denkt of worden door anderen anders gezien. Echter hoe kom je erachter wat DE waarheid is in plaats van jouw waarheid. Of is er geen echte waarheid in veel gevallen?

Ander voorbeeld; zijn mensen die arm zijn anno nu, echt arm? Of is het iets wat ze zelf geloven of zelfs wat ze wordt aangepraat? Als je een 'maandelijks bedrag' ontvangt van de staat, je hebt een dak boven je hoofd, je hebt eten en drinken, krijgt medische zorg, je kinderen kunnen naar school, ben je voorzien in de basisbehoeften toch? In andere delen van de wereld ben je dan, meer dan rijk. Tegenwoordig wordt in de media verkondigd dat je hier arm bent als je niet op vakantie kunt, geen dingen kunt kopen die je buurman wellicht wel kan kopen, als je geen genotsmiddelen kunt aanschaffen,  geen mobiele telefoon hebt, geen TV, etc. Wat is arm, wat is de waarheid?

Ik denk hier vaak over na en vind dit een lastig onderwerp. Als ik van mensen uit mijn omgeving hoor hoe zij dingen zien en ik op dat moment denk, volgens mij slaat dat echt nergens op, wat is dan waar? Zo is het in het hele leven; feitelijke dingen en situaties die door elk individu anders geïnterpreteerd worden. Het is vaak niet goed of fout, alleen voor iedereen anders.

Een voorbeeld van mijn eigen waarheid die van geen kanten klopte:

Al een tijdje had ik ‘krakende’botten als ik bewoog. Ik weet dat ik wat ouder wordt, maar het ging niet over. Als ik bukte om m’n sokken aan te trekken hoorde je mijn botten al “piepend” kraken. Op een gegeven moment ga je voelen dat je stijver wordt; dat zal het gevolg van dat botprobleem wel zijn. Misschien moest ik toch maar eens naar de dokter gaan. Want je weet het nooit tegenwoordig. Als je gaat googlen, kom je de raarste ziekten tegen. En waarom zou ik dat niet hebben? Misschien was er wel een pilletje voor….. Totdat ik er na al die weken achter kwam dat het m’n BH was die piepte! Hoe dom voel je je dan. Had ik daar zowat bij de dokter gezeten, mogelijk doorgestuurd geworden voor een MRI scan en in de medische malle molen terecht komen en dat met een piepende BH…. Helemaal overtuigd van mijn kwakkelende gezondheid.

Hoeveel mensen staan niet open voor een andere waarheid, gaan helemaal op in hun eigen waarheid, verstrikt in eigen val. Geen weg terug kunnen vinden naar een realistischere waarheid. Mogelijk brengt die andere kijk, dat idee van een ander of de feedback die je krijgt, je wel uit die eigen waarheid, op weg naar de realiteit. En zo weer energie  kunnen steken in leuke dingen waarover je kunt vertellen om positieve aandacht te krijgen.....