We hebben een lieve poes, hij heet Joris. Een langharige Main Coon. Ik wilde altijd graag zo'n zwart-witte en die heb ik zo'n 12 jaar geleden ook aangeschaft. Niet alleen voor het mooie of leuke, maar ook voor de muizen! We hebben door de andere dieren, veel eten overal staan, en de muizen ruiken dit ook. Door Joris hebben we dan ook nagenoeg geen muizen. Het is echt een killer, een getrainde moordenaar. Zelfs ratten zijn niet veilig voor hem. Mijn poes functioneert dus uitstekend. Hij is al op leeftijd, maar blijft een jager!

Tot nu toe lijkt mijn verhaal ideaal, maar ik heb een probleem met Joris. Altijd al gehad! Hij eet niet alleen ongewenste muizen en ratten, maar ook m'n gewenste duiven, kuikens, vogeltjes, etc. En daar heb ik zo'n hekel aan, dat ik hem regelmatig de nek om zou willen draaien. Spreekwoordelijk uitgedrukt. Ik word zo boos van binnen als hij weer een kuiken of een duif heeft gepakt. En die ellendeling, eet zo'n beestje dan niet helemaal op, maar alleen z'n kop. Zodra m'n duiven uitvliegen, onthoofdt hij ze. Zodra kuikentjes te ver bij hun moeder uit de buurt zijn, hup, kop eraf. Vreet 'm dan helemaal op, dan heeft het nog nut gehad!
Ik weet dat het z'n instinct is, maar ik kan het niet uitstaan. Ik moet me echt inhouden om dit instinct geen lesje te leren.
Maar omdat ik ook ongewenste bewoners heb hier, kan ik ook niet zonder hem......