Daarentegen ben ik blij dat iedereen een dak boven z'n hoofd kan hebben. Een bestaansinkomen heeft om voorzien te worden in de minimale levensbehoeften. Toeslagen/mogelijkheden krijgt voor dingen die ze anders niet kunnen betalen.
Ik ben blij dat ik niet in deze situatie zit.......
Echter dan kom ik bij een ander punt. Kunnen mensen goed met zo'n situatie omgaan? Kunnen mensen op een verantwoorde manier in deze situatie leven? Kunnen ze het geld wat ze krijgen, verstandig besteden? Kunnen ze geldverslindende verleidingen weerstaan? Kunnen ze problemen voorkomen? Kunnen ze überhaupt uit zo'n situatie komen? Willen ze dat?
Ik weet het niet............
Als ik het zo aanschouw vanaf de zijlijn, zou ik deze mensen graag helpen, advies geven. Maar dit willen ze helemaal niet! Ze willen zelf bepalen wat ze doen, waar ze hun geld aan uitgeven. Klinkt logisch. Echter de gevolgen zijn meestal de schuld van 'iemand anders'. Dat maakt het lastig. Moeten we de samenleving op laten draaien voor de keuzes die zij maken? Het is wel het makkelijkste.
Je mag toch zelf weten of je een sigaretje opsteekt of een lekker biertje drinkt? Ook al kun je het je eigenlijk niet veroorloven, wie zijn de mensen die voldoende geld hebben, om te zeggen dat je dit niet moet doen? Kijk, dat je daardoor geen geld hebt om de zwemles van je kind te betalen, daar moet de regering maar iets aan doen! Want dat moet toch een recht zijn van elk kind, veiligheid! Voor mijn gevoel is dit kop-in-het-zand-zelfrechtvaardigings-gedrag. Maar goed, wie ben ik?Hoe vaak hoor ik niet dat er geen banen zijn voor Nederlandse mensen? Alle banen worden ingenomen door buitenlandse arbeidskrachten. Gelukkig was er het initiatief om Nederlandse mensen een kans te geven in de tuinbouw. Mooi, want de mensen die altijd riepen dat ze wel wilden, maar er geen mogelijkheid was, kregen nu een kans. Echter 1 persoon bleef werken, van de 17 volle bussen die naar het Westland kwamen....... Ook zijn er initiatieven van gemeenten waarbij mensen die langdurig werkloos zijn een kans krijgen. Ook hier is het percentage bedroevend. Ik kan het ook wel begrijpen als je voor het minimum loon voor 'dag en dauw' je bed uit moet, 5 dagen per week moet zwoegen, meer rompslomp hebt dan voldoening. Als je de keus hebt, wil je waarschijnlijk terug naar je comfortzone met toeslagen. Je moet van goede huize komen en doorzettingsvermogen hebben om te vechten deze baan te willen hebben. Gelukkig kijken mensen vanuit het buitenland hier anders tegenaan, anders was er toch een probleem ontstaan in Nederland.
Zo krijg ik ook een dubbel gevoel van voedselbanken. Als ik hoor dat voedselbanken aangebroken pallets van producten die voor smaaktesten zijn gebruikt, niet eens hoeven en het dus zo de container in kan, krijg ik een beetje jeuk! Als ik op de rommelmarkt loop en zie dat mensen levensmiddelen aanbieden en hoor via via dat dit uit voedselpakketten komt, kan ik dit niet geloven. Als ik lees dat er groene keurmerken komen voor voedselpakketten, gaat mij dit te ver. Als ik levensmiddelen via via krijg uit voedselpakketten, waar mensen de lekkere en bruikbare dingen uitzoeken en de rest weggeven, eten wij die 'dure' HAK appelmoes met zo'n speciaal dekseltje die tot 2016 houdbaar is, maar gewoon op!
Ik vind het erg dat ik situaties mogelijk verkeerd beoordeel, en ik ben blij als ze daadwerkelijk verkeerd blijken te zijn!
