Mamma komt uit een ander tijdperk!

Dit weekend kocht ik een telefoon uit een telefooncel die vanaf 1960 geproduceerd is. Zo'n grijze telefoon, waar je kwartjes ingooide, die in een telefooncel hing. Ik dacht, hé leuk, en dacht terug aan vroeger.....

Zolang ik me kon herinneren hebben wij thuis wel telefoon gehad. De meeste huizen hadden een eigen PTT aansluiting en vroeger kreeg je er dan een PTT-telefoon bij. De tijd van de zwarte bakeliete heb ik niet meegemaakt, maar zo'n beige met draaischijf ken ik nog wel. Zo'n draaischijf alleen is nu al hilarisch! Ik heb dus vanmiddag geprobeerd uit te leggen dat je met je vinger in die schijf moest draaien voor elk nummer en ook weer terug voor elk nummer en je kon niet zien wat je draaide.... De kinderen van nu bedrijpen hier natuurlijk niks van!

En dan zo'n telefooncel; daar stond je dan, midden op straat in zo'n glazen hok met iemand te bellen. je kon niet zitten of lopen. Iedereen kon je zien, maar niet horen. dat is waarschijnlijk het enige voordeel, de privacy. Als er meerdere mensen wilden bellen, stonden ze in een rij voor de telefooncel op je te wachten.

De nummers wist je of uit je hoofd, uit een eigen boekje of uit de telefoonboeken die in de cel hingen van heel Nederland. Je zocht het juiste boek met de plaatsnaam die je zocht, klapte het boek omhoog uit de rij en kon zoeken. En alle mensen hielden die hoorn aan hun oor. Dat vonden mijn kinderen eigenlijk wel vies!

Zolang er geld in het zicht bleef, kon je bellen. Je kon er steeds kwartjes bijgooien. Als ik er nu bij nadenk, is dit in 2013 ondenkbaar. Medewerkers die dus dagelijks alle bakjes met kwartjes moesten legen.

Toen mamma zo oud was als jullie hadden we bij opa en oma een telefoon met ook zo'n grote hoorn aan je oor, met een kort draadje naar de telefoon, die vastzit in de muur??? Toen was er geen keus, het was de PTT of niks, want meer smaken waren er niet. Wat moet dat een goede tijd zijn geweest voor dat bedrijf! Concurrentie 0,0.

Opa en oma konden toen niet bellen in de auto, alleen thuis. en als je er niet was, dan kon je niet opnemen en dat vond iedereen normaal. Je wist ook niet wie en of er gebeld was. Nog een voordeel?

Je kon alleen bellen met zo'n telefoon. Nee, geen foto's filmpjes, internet, routekaart, spelletjes, zaklamp, krant lezen, berichtjes sturen, je leven delen met de rest van de wereld, ALLEEN BELLEN.

Was alles in het leven toen eenvoudiger?

De nieuwe basisschool!

Het speelt al een aantal jaar, dat het basisonderwijs mee moet veranderen met de wereld van nu. Het is namelijk nog steeds een nagenoeg gelijk systeem als 40-50 jaar geleden. In plaats van zelf het draaiboek te schrijven door vooruit te kijken, worden de scholen straks gedwongen zich verplicht aan te passen. In de meeste Westlandse dorpen zijn er teveel scholen voor het aantal beschikbare kinderen. Elke stichting (Christelijk, Katholiek, Openbaar) heeft een school per "dorp". Daardoor hebben de basisscholen het moeilijk; te hoge kosten, te lage bezetting, werkdruk voor de leraren, stress, etc.

Als 'mens uit een commerciële wereld',  besloot ik een aantal jaar geleden een periode zitting te nemen in de Medezeggenschapsraad van de basisschool van mijn kinderen. Een wereld die ik niet kende. Met veel verbazing doorliep ik deze nieuwe omgeving. De ja-maar's, hier-werkt-dat-anders en dat-kan-hier-niet's vlogen om m'n oren. Ik vond dit heel bijzonder, want ik denk dat er juist heel veel kan! Maar wel door op een andere manier naar de aanwezige mogelijkheden te kijken. Er liggen veel kansen in het basisonderwijs. De huidige werkwijzen, normen en waarden moeten wel losgelaten durven worden. Ik ben ervan overtuigd dat er gezocht moet worden naar gezamenlijke belangen en doelen die bereikt moeten gaan worden. Dus naar oplossingen in plaats van naar argumenten 'waarom' het niet kan. Kijk ook naar samenwerkingen buiten het onderwijs; multifunctionaliteit.

Nu lees ik in de krant, dat wethouder Marga de Goeij met scholen in gesprek gaat om oplossingen te zoeken. Echter er staat letterlijk in dit artikel in het AD; "Daarbij moeten we wel goed opletten dat de normen en waarden per onderwijsstichting behouden blijven." Dit kan juist het probleem worden waardoor samenwerkingen kunnen mislukken. Het gezamenlijke belang van samenwerking is "VOORTBESTAAN", en dit is volgens mij voor alle scholen het belangrijkste!

Het geloof speelt in deze tijd een heel andere rol dan 50 jaar geleden. Het basisonderwijs is echter nog op basis van geloof ingedeeld. Kan een geloofsovertuiging als keuzevak worden gegeven? Net als keuzevakken op het voortgezet onderwijs....

Mijn kinderen zitten op een openbare school, met als keuzevak godsdienstles wat door een mevrouw van de plaatselijke kerk wordt gegeven. Ze vinden het geweldig! Zo kunnen ook leraren/-essen meer doen waar ze goed in zijn. Nu wordt er van ze verwacht alles te kunnen! 

Er zijn nog meer vakken die als keuzevak gegeven kunnen worden om meer bij de interesses van de kinderen aan te sluiten (voordeel; minder verveelde kinderen op school!). Vakken (talen, muziek, dansen, dieren, techniek, computerprogramma's/I-pad, handarbeid, presenteren, toneel, koken, etc.) waardoor kinderen zich beter kunnen ontwikkelen en ontdekken waar ze goed in zijn! De basisvakken zijn tenslotte op alle scholen nagenoeg gelijk; elk kind moet leren lezen, schrijven en rekenen. Deze verplichte en toekomstige keuzevakken zijn neutraal. Dus niet verbonden aan een geloofsovertuiging!

De maatschappij, het verdere leven van onze kinderen, is straks namelijk ook niet meer ingedeeld op basis van geloof. We komen na school in een wereld terecht, waarin we keuzes moeten maken, moeten blijven ontwikkelen, een salaris moeten verdienen in een multiculturele samenleving. Dus waarom geen "basis" hiervoor vanaf de basisschool?

Ik zie het wel voor me! Ik hoop de besturen van de stichtingen van het basisonderwijs ook.