Sollicitanten in alle soorten en maten

Na jarenlang een mooie verzameling aan sollicitanten te hebben gesproken voor verschillende functies, blijven mensen verrassend!
Vaak verrassen ze je in positieve zin, maar ook weleens vanuit een compleet andere hoek. Zonder dat deze mensen hier erg in hebben trouwens.

De standaardvragen zijn ingestudeerd en worden meestal keurig netjes beantwoord. Daarom stel ik deze natuurlijk niet. Juist de onverwachte vragen, geven vaak geweldige of juist bedroevende antwoorden.
Mensen vertellen over hun passie, maar ook dat ze van aanpakken weten, terwijl meneer A al 5 maanden bezig is met het behangen van een gangetje. Meneer B kan goed in een team werken en is een kei in communicatie. Dat dit lijnrecht staat op de ruzie als bestuurslid van de duivenvereniging, waar hij eigenlijk met niemand samen kon werken, omdat het allemaal lastige mensen zijn, vergat hij.
Bij meneer C kreeg je een 'apart' gevoel als hij moest lachen, de manier van lachen kan veel zeggen over iemand, vooral als hij heel hard lacht om zijn eigen grappen met het geluid van een bepaald diersoort en de rest van de aanwezigen kijkt elkaar vragend aan.

Ik leer veel van mensen! Enige tijd geleden arriveerde bijvoorbeeld meneer D om te solliciteren in een grote bus, de deuren gingen open, de klep kwam eruit en de rolstoel reed naar beneden. Toch raar als je dit niet verwacht. Bespreekruimte op de 1e verdieping kon geannuleerd worden bij deze. Hij gaf aan dat hij dit niet in zijn CV zette, omdat hij anders niet werd uitgenodigd. Zit wat in! Hij bedankte ons na het gesprek voor onze tijd. Hij waardeerde het ontzettend dat hij als 'normaal' mens werd behandeld en niet binnen 2 minuten met heel het circus weer kon vertrekken. Dit was namelijk meestal het geval. Eerlijkheid gebied me te zeggen, dat dit wel door mijn hoofd schoot. Heel blij dat ik niet voor dit scenario had gekozen. Door dit gesprek ben ik wel na gaan denken dat alles wat ik kan, voor mij vanzelfsprekend is, maar voor anderen kan dit dus anders zijn.

Sollicitatiebrieven zijn ook allen verschillend, maar toch in rubrieken in te delen:
- Ik moet deze brief schrijven, maar alstublieft neem me niet aan.
- Ik wil wel werken, maar het moet allemaal niet teveel gevraagd zijn.
- Ik wil een andere baan, misschien is dit wel wat.....
- Het lijkt me geweldig om hier te werken!

Die laatste categorie, daar doe ik het voor. En je haalt ze er binnen een paar zinnen uit, geweldig! Ze lopen niet dikgezaaid, maar ze zijn er nog. Elk bedrijf zoekt deze kandidaten, vreemd dat er relatief zo weinig van lopen. Kunnen mensen uit de eerste rubrieken ervoor zorgen dat ze tot de laatste rubriek gaan behoren? Zodat ze niet het standaard rijtje op hoeven te noemen, waarom ze geen werk hebben of kunnen vinden; niemand wil me, heb al 64 brieven verstuurd, kan er ook niks aan doen....

Ieder mens is uniek en heeft talenten. Wat doe je met die talenten, hoe sta je in het leven, dat zijn keuzes die je maakt en deze hebben grote invloed op de wereld om je heen. Kijk eens echt in de spiegel, handig om te weten hoe en wie je bent als je gaat solliciteren! Vraag eens aan een ander hoe je overkomt. Dit voorkomt zeker teleurstellingen.

Social media versus generaties

Het was een interessante ervaring een presentatie te krijgen van Jeroen 's-Gravendijk over Social Media met een bond gezelschap aan collega's van twintigers tot vijftigers.
De jongeren kunnen niet meer zonder en zijn niet meer te stoppen. De generatie (30-45) erboven wil bijblijven en heeft inmiddels op een paar na, de stoute schoenen aangetrokken. Krijgen er plezier in, doordat ze resultaten zien, hun wereld wordt vergroot en zien dat ze moèten blijven ontwikkelen.

Dan hebben we nog een generatie daarboven (45-60), mensen die weinig benul hebben van wat er zich in deze digitale wereld afspeelt. Uitzonderingen daargelaten! Zien hun kinderen heel de dag op zo'n telefoon rammelen en kijken geërgerd toe en denken, wat moet er van hen terecht komen? Welkom in de nieuwe wereld, die anders is dan die was.
Gedreven door angst en onwetendheid doen ze er alles aan de klassieke vooroordelen hoog te houden, zodat ze er niet aan hoeven te beginnen. Gemiste kans of bewuste keuze?
Als je weet waar je over praat en kiest er niet aan te beginnen, is dit inderdaad een bewuste keuze! Er zijn ook verschillende doelen die je ermee kan/wilt bereiken, ook voor iedereen anders! Kun je echter als je nu bijvoorbeeld 50 bent, je hebt een commerciele functie en moet nog minimaal 27 jaar mee, binnen je comfortzone blijven en wachten tot het overwaait? Je kunt het proberen.......
Toen de mobiele telefoon z'n intrede deed, was dit ook eng. Daar liepen alleen mensen mee die interessant wilden doen, geen 'normale' mensen. Terwijl dit nu andersom is! Je bent toch niet meer van deze tijd als je niet zo'n ding hebt?
Het argument 'ik heb er geen tijd voor' is iets wat je eerst moet ervaren. Overal waar je ervaring en handigheid in krijgt, gaat stukken sneller, zal ik je vertellen. Je bent snel op de hoogte van wat er speelt in jouw vakgebied, jouw doelgroep en dus is het inlezen in vakbladen iets wat van het bakje 'noodzakelijk' naar het bakje 'naslagwerk' kan.
Natuurlijk hoef jij niet te weten wat iemand op zo'n boterham heeft. Maar die persoon volg je zelf. Je kunt iemand heel makkelijk 'ontvolgen/ontvrienden'. Zorg dat je de juiste informatie en inspiratie krijgt, door personen te volgen die voor jou een toegevoegde waarde hebben.

Zullen klanten die nu hun vragen/klachten nog via de telefoon of persoonlijk terugkoppelen dit straks ook nog doen? In de toekomst zal dit steeds meer via social media gaan, want dan heb je tenslotte snel antwoord. Als je bijvoorbeeld een vraag hebt aan de Rabobank of Caiway dan heb je binnen 10 minuten antwoord via Twitter. Geweldig! Dit haalt het niet meer bij een half uur in de wacht staan met nog 8 wachtenden voor u en een ogenblik geduld aub......

Maar natuurlijk zijn jouw klanten/relaties anders, die waarderen dit persoonlijke contact en zitten niet op al die social media. Alleen zal deze generatie klanten ook plaats gaan maken voor jongere klanten die toch een hele andere manier van communiceren hebben. Is iedereen hierop voorbereid?
De vertegenwoordiger die wekelijks een bakkie ging doen bij de klanten, waardoor de orders vanzelf binnen stroomden via de fax, behoort inmiddels tot het uitstervende ras. Sommigen zijn hiervan zelf nog niet overtuigd, maar de organisaties zijn zich hier steeds beter van bewust. Want het gaat niet meer vanzelf.

Eigenlijk gaat niks meer vanzelf..... Als je een account opent, word je ook niet vanzelf gevolgd. Bouwen en investeren zijn de toverwoorden. Het heeft tijd nodig.

Naast deze digitale wereld die een hele andere manier van werken gaat vereisen in de werkelijke wereld, blijft de mens achter het bedrijf en product natuurlijk het belangrijkste. Je hoeft niks, alles mag, je mag zelf de keuze maken.